آیا نیاز به آهن جیره جوجه های گوشتی در مراحل پایانی چرخه تولید تحت تأثیر مصرف مکمل فیتاز است؟

هدف این مطالعه، بررسی اثر فیتاز بر نیاز آهن مرغ‌های مادر گوشتی در مراحل پایانی چرخه تولید بود.

۹۶ قطعه مرغ گوشتی (کاب۵۰۰) وزن گیری شده و در سن ۵۹ هفتگی به صورت جداگانه در قفس های سیمی گالوانیزه قرار گرفتند.

سپس جهت کاهش آهن ذخیره شده در مرغ ها، به مدت سه هفته یک جیره نیمه تصفیه شده با مقادیر کم آهن (۳۷ میلی گرم آهن بر کیلوگرم) پیشنهاد شد.

در ۶۲ هفتگی، مرغ ها به طور تصادفی به ۸ تیمار به صورت فاکتوریل با ۴ تکرار و در هر تکرار ۳ مرغ تقسیم شدند.

فاکتورها شامل دو سطح فیتاز (۰ و ۶۰۰ واحد بر کیلوگرم) و چهار سطح آهن (۳۷، ۵۲، ۶۷ و ۸۲ میلی گرم بر کیلوگرم) بود.

جوجه ها با جیره های آزمایشی از سن ۶۲ تا ۶۸ هفتگی تغذیه شدند.

آهن در جیره تأثیر معنی داری بر وزن تخم مرغ داشت. (P < 0.05)

افزایش میزان آهن در رژیم غذایی باعث افزایش معنی دار غلظت آهن در مغز استخوان، کبد، طحال (۰۵/۰ > P)، زرده تخم مرغ و سرم خون شد (۰۱/۰ > P).

فیتاز افزوده شده غلظت آهن زرده تخم مرغ و سرم را افزایش داد (۰۱/۰ > P).

به نظر می‌رسد که فیتاز می‌تواند آهن را از اینوزیتول در مرغ‌های گوشتی مسن آزاد کند و ذخیره آهن مرغ را افزایش دهد.

تجزیه و تحلیل دو شیب، خط شکسته تولید تخم مرغ مرغداری که بر روی آهن افزوده شده در جیره کاهش یافت،

نشان داد که ۶۵ میلی‌گرم بر کیلوگرم آهن مکمل بدون فیتاز و ۵۸ میلی‌گرم بر کیلوگرم آهن مکمل با فیتاز برای تولید بهینه تخم مرغ‌های گوشتی مورد نیاز است.